In gesprek met Henk de Velde

”Hoe zou het eigenlijk met Henk zijn”, dacht ik een poosje terug. Ook voor hem zullen dit vreemde tijden zijn en ik besloot om hem eens te bellen. Een paar jaar geleden kwam ik in contact met zeezeiler Henk de Velde, die zes keer rond de wereld is gezeild. Deze man kan prachtige verhalen vertellen, maar nu besloot ik om eens te vragen hoe het hem in Nederland vergaat. 

Henk, hoe gaat het met je? 

Het gaat eigenlijk heel goed met me. Het enige verschil in deze periode is voor mij dat ik nergens ben geweest. Maar ik woon met veel plezier op mijn boot en heb deze zomer hier wat in de omgeving gevaren. Daarnaast kan ik nu geen lezingen geven en dat vind ik jammer voor de groepen die mij ingehuurd hebben. Verder verandert er voor mij niet zo heel veel.

Mis je nu ook het contact met de mensen? 

Heel eerlijk? Nee, ik mis dat niet. Dat komt misschien een beetje vreemd over, maar ik vind het vooral jammer voor de mensen die niet kunnen komen. We hebben dit jaar een hele mooie zomer gehad en het jaar is omgevlogen. Het zien van minder mensen vind ik eerder jammer, dan dat ik er last van heb. Ik wandel nu heel veel en dat kan ergens langs het water zijn, maar bijvoorbeeld ook op de Veluwe. Het viel mij de afgelopen tijd heel erg op dat er nu veel mensen gaan wandelen en dat vind ik heel positief! Vaak vragen mensen me: “Henk, wat doe je nu zoal de hele dag?” Ik heb natuurlijk mijn dagelijkse dingetjes net als iedereen, maar kan ook zo een poosje in de verte staren zonder ergens aan te denken. In het Japans hebben ze daar een naam voor en dat is ‘boketto’. In de westerse wereld hebben mensen vaak het gevoel dat ze altijd wat moeten doen. 

Hoe kunnen we van dat gevoel afkomen? 

De natuur kan ons daarbij helpen. Lekker naar buiten gaan en wandelen, maar dat doen de mensen gelukkig ook steeds meer. Ook al is het in een park of ga je even een poosje naar buiten kijken, dat is vaak mijn raad aan de mensen. Eventjes naar buiten gaan, dat kan je zo enorm helpen. Een paar dagen geleden was het volle maan, ook al zit je op je balkonnetje eens een poosje naar de maan te kijken in plaats van naar de televisie, dan word je al veel rustiger. Ga eens naar andere dingen kijken zeg ik altijd, er zitten nog steeds vogeltjes in de tuin. Veel mensen begrijpen het niet als ik zeg: “Ga eens niks doen.” Dat moeten ze echt leren. Je hoeft niet altijd wat nuttigs te doen. We moeten als westerse mensen echt opnieuw leren om onszelf rust te geven.

Wat kan die rust met ons mensen doen? Wat zijn daar de effecten van? 

Innerlijke rust! Ik ben dankbaar dat ik door mijn reizen heb geleerd om naar buiten te kijken en daardoor die innerlijke rust te krijgen. Dat moeten we allemaal leren, want als je zegt: “Denk nu eens aan niks”, dan weten mensen niet hoe ze dat moeten doen. Neem je rust en laat je niet overheersen door het nieuws. Ik heb negen maanden in Siberië met mijn boot vastgezeten in het ijs. Het was toen dag en nacht donker. Af en toe dan moest ik eens even sneeuwruimen, de kachel goed aansteken of eten koken. Maar ook al zat ik daar alleen en kon ik niet veel doen, de tijd is voorbijgevlogen.

Hoe hield je ondanks de continue aanwezigheid van de duisternis toch ritme in je dag? 

Ik moest van mezelf een paar regelmatigheden houden. Elke ochtend rond acht uur of half negen uit bed en op vaste tijden eten. Maar de rest liet ik komen zoals het ging. Ik heb ook gevaren bij Spitsbergen, waar het juist altijd licht was. Ook daar hield ik hetzelfde ritme aan.

In die stilte heb je natuurlijk weinig tot geen afleiding. Wat doet dat met een mens? 

Soms zeggen mensen tegen me: “Maar je ziet toch alleen maar water?” Maar je gaat anders naar dingen kijken als je geen afleiding meer hebt. Ineens ga je dan bijvoorbeeld kijken naar de kleuren in het water. Je ziet andere dingen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de lucht, die is vaak heel mooi. Als kind merkten we dat soort dingen ook al op. In de natuur voel ik me als mens echt klein.

Mis je het reizen ook? 

Ik word eerdaags 72 en zou nog graag een keer naar Noorwegen willen, maar dat kan nu natuurlijk niet. Vaak kan ik na een week goed de knop omzetten en besef ik me dat het nu gewoon niet kan. Ik ben nu de hele zomer in Nederland geweest. Ik vaar dan niet ver, maar heb veel op de IJsseldelta gevaren. De zomer vloog voorbij, ondanks dat ik het onderweg zijn toch wel mis. Maar we moeten in deze tijd proberen om positief te denken en leren met onszelf om te gaan.