Een man voor wie goud en juwelen niet belangrijk zijn. Kennis en gezondheid zijn voor hem bepalend in het leven. Ondanks dat deze man weinig waarde hecht aan praal en pracht, is zijn hart van goud. Ayvaz Burçkan is zijn naam en ik ben met hem in gesprek gegaan over het leven en diverse andere zaken. Een man van wie we allemaal veel kunnen leren…
Kunt u in het kort iets over uzelf vertellen?
Ik ben Ayvaz Burçkan en ik ben geboren in Turkije op 25 februari 1956. Mijn ouders moesten hard werken om te zorgen voor hun 6 kinderen. Mijn vader werkte in loondienst bij een boer. Helaas leeft hij niet meer, mijn moeder van 92 leeft nog wel. Op latere leeftijd ben ik wegens politieke onrust vertrokken naar Duitsland, waar ik 3 jaar lang heb gewoond. In Duitsland heb ik gezien wat goede mensenrechten zijn, dat kende ik namelijk niet. Ook de rechten voor dieren zijn daar beter. Na deze 3 jaar heb ik nog een tijdje in Turkije gewoond en vervolgens ben ik naar Zuid-Arabië vertrokken, waar ik ongeveer 15 maanden heb gewoond. Hier heb ik als gastarbeider gewerkt. Zuid-Arabië is een moeilijk land om te wonen, je voelt je er niet welkom. Ze werken daar met een heel ander systeem dan in Nederland. Na Zuid-Arabië ben ik op mijn 28e vertrokken naar Wenen in Oostenrijk. Hier heb ik mijn masterdiploma voor kleermaker mogen behalen. Ik had ook al een Turkse diploma, maar deze zijn in het buitenland niet geldig. Maar het maakte niet uit, hierdoor heb ik ook weer nieuwe dingen geleerd. Bijvoorbeeld boekhouden, economische dingen en rechten. Ik heb in mijn jongere jaren dus in diverse landen gewoond. Dat was soms best weleens lastig, want ik had geen echt thuis. In die tijd heb ik heel armoedig geleefd.
U bent ook een tijd werkzaam geweest in de horeca?
Klopt, ik heb in Wenen een döner kebabzaak gehad. Ik was destijds op zoek naar een pandje om mijn eigen kleermakerszaak in te beginnen. Toen werd ik benaderd door een man die 24 winkels in zijn bezit had, maar die failliet waren gegaan. Van hem kon ik een prachtige locatie overnemen. Hierin ben ik Turkse döner kebabbroodjes gaan verkopen. In deze tijd heb ik veel geld verdiend.
Waarom bent u op den duur gestopt met de horeca?
Horeca is zwaar werk, want je werkt gemiddeld 12 uur per dag. Ondanks dat het mijn eigen zaak was heb ik altijd zelf op de werkvloer meegewerkt. En daarbij ben ik ook nog eens heel precies. Ik was continu bezig of alles wel hygiënisch verliep. De zaak moest te allen tijde perfect schoon zijn. Elke avond stond ik zelf de zaak te schrobben, want ik wilde er zeker van zijn dat alles goed schoon was voor de volgende dag. Ook lette ik op het personeel. Wanneer een klant geld uit zijn zak verloor of er lag bijvoorbeeld kleingeld op de grond, dan mocht dit absoluut niet in mijn kassalade belanden en ook niet in de fooienpot. Dat geld was namelijk niet van ons, maar van iemand anders die het verloren was. Al was het maar 5 cent, het was niet van ons. Ik ben geen horecaman. Kleermaker dat is mijn vak. Hiervoor was ik bereid om mijn financiële zekerheid op te geven en de stap naar kleermaker te maken. Vrije tijd is voor mij belangrijker dan geld.
Met dat geld heeft u een school opgezet, kunt u daar iets meer over vertellen?
Met dat geld heb ik in samenwerking met de regering en de gemeente een school in Turkije opgezet. De school is naar mij genoemd. In de armere gedeelten van Turkije kunnen niet alle kinderen studeren, omdat hun ouders niet genoeg geld hebben. Mijn ouders hadden 6 kinderen en ik wilde graag naar de middelbare school, maar dan moest mijn vader dat betalen. Daarvoor was er geen geld. En al was er wel een beetje geld, dan kon hij nog niet mijn studie wel betalen en voor de andere kinderen niet. Hij wilde geen oneerlijke vader zijn. Maar ik wilde zo graag studeren en ik kon het niet accepteren dat dat niet kon. Daarom wil ik zo graag andere kinderen wel deze toekomst bieden en dat is de reden waarom ik de school heb opgezet. De kinderen zijn onschuldig en hebben zelf niet de keuze gemaakt om in armoede te leven. Ik krijg zelf geen enkele inkomsten vanuit de school, alles is voor het onderwijs van de kinderen. De school is gratis voor ze. Ik denk maar zo: ”Elk kopje koffie dat ik minder drink, dat werkt mee aan de toekomst van een kind.”
Hoe gaat dat in zijn werking? Heeft u de leiding over de school of zijn er andere mensen die dat voor u waarnemen?
Een paar keer per jaar ga ik naar Turkije om wat zaken door te spreken. Er is namelijk in Turkije een biografieboek over mij uitgebracht, die nog wat inkomsten oplevert. Deze inkomsten gaan rechtstreeks naar de school. Wanneer ik in Turkije ben, dan ga ik de boekhouder controleren of de inkomsten van mijn boek allemaal op de juiste plaats terechtkomen. Corruptie is namelijk overal, er moet altijd een controle over blijven. Ze mogen mijn geld gebruiken, maar het moet wel op de juiste plaats terechtkomen.
Ik kan aan alles merken dat u totaal niet materialistisch bent, hoe komt dat?
Ik heb in armoede geleefd en dat vergeet je nooit. Zo waardeer je meer wat je nu hebt. Ik ben een dankbaar mens. Ik zal nooit meer vergeten dat ik als klein kind heel dol was met een schaap. Ik heb hem helemaal zien opgroeien en was erg aan het beestje gehecht. 6 maanden later moest hij geslacht worden. Huilend ging ik naar mijn vader met de vraag waarom hij nu net dit schaap moest slachten. Maar hij moest het doen, we moesten eten. Ik heb geen sieraden om mijn handen, daar hecht ik geen waarde aan. Maar mijn handen daarin tegen zijn belangrijk, daar moet ik mijn brood mee verdienen. Je hoofd en je handen zijn belangrijk, maar ook goed onderwijs is belangrijk. Zonder spullen kun je leven, maar zonder ideeën en gezondheid niet. Met je handen en je hoofd kun je je dagelijkse brood verdienen. Maar voor gezondheid kun je niet sparen.
Rijkdom is voor mij dat 806 kinderen nu op school kunnen werken aan een goede toekomst.
Wat vind je van de Nederlandse overheid?
Over de Nederlandse overheid ben ik heel tevreden. Het onderwijs en de gezondheidszorg zijn hier heel goed geregeld. Ze investeren goed in onderwijs en dat is belangrijk. Zo bouw je aan de toekomst van je land. In Turkije is het contrast zo groot. Je bent heel rijk of heel arm. Hoe vind je de verdeling qua vermogen in Nederland? In Nederland, Duitsland en Oostenrijk is alles veel eerlijker verdeeld. Mensen krijgen meer eerlijke kansen wat betreft studie. Er zijn natuurlijk wel verschillen wat betreft inkomsten, dat heb je overal, maar die verschillen zijn niet zo heel groot over het algemeen.
Hoe kunnen mensen minder materialistisch worden?
Ouders moeten hun kinderen een keer niet meenemen naar een 5 sterren ressort, maar eens met ze naar een arm land gaan, zoals Afrika of de Aziatische landen. Zo kunnen de kinderen zien hoe de kinderen van hun leeftijd leven en wat ze zelf hebben. Wanneer ze alleen maar luxe zien, dan worden de kinderen ook materialistisch. Toen ik ging werken moest ik mijn gehele loon direct aan mijn vader geven. Hij gaf me dan precies zoveel geld als ik nodig had om te leven. Mijn vader gaf het overige geld me later terug. Maar het ging hem om het principe dat ik met geld leerde omgaan. Ouders zijn heel bepalend daarin. Geef de jongeren wat ze nodig hebben en meer niet. Daar leren ze van.
Wat zou je graag anders zien in de samenleving?
Het gaat hier allemaal heel goed. Wel zou ik graag willen dat de mensen wat meer sociaal zouden zijn. Kijk, hier in Meppel zijn de mensen wel heel sociaal. Maar bijvoorbeeld in de grote stad mis ik dat wel. Groeten op straat kost niets, maar het kan heel veel voor iemand betekenen. Als iemand mij op straat groet, dan voel ik dat ik er ook bij hoor, dat ik hier ook leef en dat dit mijn thuis is. Groeten en een vrolijk gezicht dat is een kleine moeite. Groet zoveel mogelijk. We moeten meer praten en vertellen. Ieder mens is weer anders. Het mooiste is als mensen respectvol met elkaar omgaan. Niet achter elkaars rug om praten en ook geen vooroordeel hebben.
U komt uit een ander land, voelt u zich welkom in Nederland?
Absoluut. Ik voel me hier helemaal thuis. Veel mensen hier kennen me en behandelen me niet anders dan de andere Nederlanders. Iedereen hier noemt me de kleermaker. Dit is echt mijn thuis. In mijn geboortedorp en land voelde ik me niet thuis. Dit is mijn thuis.
Heeft u nog een boodschap voor de lezers van mijn blog?
Heb zelfvertrouwen. Ieder mens is hetzelfde. Alleen ieder mens denkt anders. Maar heb vertrouwen in jezelf. Ook is het belangrijk dat mensen elkaar blijven motiveren en goed doen voor een ander, die persoon zal dat nooit vergeten. Bezoek ook zieke en oudere mensen en geef ze meer respect. En verder, geniet van het kleine, want het wordt nooit groter. Door eenvoudig te leven haal je meer voldoening uit het leven. Wanneer je arrogant bent, dan krijg je niets, maar wanneer je aardig bent dan ontvang je veel meer in het leven.